Life in south africa
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
11 Augustus 2014 | Nederland, Schiphol
Haaai allemaal,
Sorry voor het lange wachten maar hier komt dan eindelijk een nieuw verslag.
Ondertussen zijn we alweer 1,5 week verder en heb ik zoveel te vertellen dus zet jullie schrap voor een nieuw lees avontuur.
Afgelopen maandag ben ik begonnen aan me project we werden om 08.30 opgehaald en zijn toen naar het ziekenhuis gebracht waar we rondgeleid zijn door het personeel. Het ziekenhuis waar we in werken is een herstel ziekenhuis, kinderen komen naar ons toe vanuit een groter ziekenhuis waar ze dan 'te goed voor zijn' of uit een thuissituatie waar ouders het niet meer onder controle hadden. Je hebt 2 units: 1 unit is voor kinderen onder de 1,5 jaar gemengd met 4 aparte kamers neonatologie baby's. Dan heb je unit 2 waar kinderen liggen van 2-6 jaar jaar met 5 bedden voor gehandicapten kinderen en nog 8 bedden voor de kinderen die palliatief/terminaal zijn. De eerste 3 dagen waren echt wennen, hun manier van werken, het gebruik van materialen, de omgang met de kinderen was echt schrikwekkend om te zien. Elke dag wissel je van unit dus de ene dag sta ik op de baby unit en de andere dag op de oudere unit. Als ik op de baby unit sta is het voornamelijk met ze knuffelen, het leren zitten, kruipen, lopen en het voeden. Op de oudere unit halen we ze s'ochtends van de zaal en nemen we ze mee naar school (een apart lokaal dat ingericht als 'school'), hier kunnen ze dan spelen met het spoelgoed dat er is of ze gaan een voor een het klasje in waar wij dan met ze rekenen, schrijven, puzzelen, tekenen zodat dit ook op niveau komt. Veel van de kinderen lopen erg achterop niveau voor hun leeftijd. Want als wij als vrijwilligers er niet zijn komen de kinderen nauwelijks hun bed uit omdat de tijd en het personeel daar niet voor is. Op donderdag en vrijdag zijn we s'middags met de kinderen buiten wezen spelen en wat genieten ze daar van zo mooi om te zien. Dat doet je als mens goed om te zien dat ze zo kunnen op bloeien van een knuffel of gewoon aandacht die ze anders niet krijgen.
Donderdagavond ben ik met 20 vrijwilligers wezen eten bij mama africa ,dit is een echt zuid afrikaans restaurant waar je de meest exotische gerechten kan eten. Ik heb die avond struisvogel geprobeerd en ik kan jullie zeggen het smaakte er goed! vrijdagavond hebben we hier thuis geborreld met zijn alle wat erg gezellig was.
Zaterdag ben ik met 2 kamergenoten naar 'waterfront' geweest dit is een winkelcentrum aan de haven waar ook allemaal eet kraampjes zijn en hier kun je alles maar eten wat je wilt. Van sushi tot Braziliaans echt noem het op en ze hebben het. S' middags zijn we naar het strand in campsbay geweest en hebben daar op het gelegen want het was hier 26 graden en dan is de zon erg sterk.
Zondagochtend zijn we naar de kerk geweest, de chauffeur vertelde ons dat deze kerk een gospel choir had. Dus wij met 5 man op naar de kerkdienst van 10.30, eenmaal aangekomen was het niet eens een echte kerk maar een gebouw met een zaal wat een kerk moest voorstellen. Na navraag te hebben gedaan bleek het totaal geen gospel choir te zijn maar meer een band die kerkliederen zingt wat gevolgd zou worden door een dienst. Oftewel het was goed om er te zijn maar niet wat we er van verwacht hadden. Zondagmiddag zijn we met de taxi naar signal hill gereden waar de rest van de vrijwilligers zouden zien en de 2 gidsen met hun zouden we lionshead gaan beklimmen om de zonsondergang en volle maan te zien. De klim omhoog duurde alleen al 2 uur dit omdat er zoveel mensen waren die hetzelfde idee hadden. Ik heb het niet helemaal tot aan de top gehaald maar ben al erg trots op mezelf dat ik zover gekomen ben haha! We hebben tijdens een zonsondergang gegeten met zijn alle en zijn toen weer naar beneden gegaan, dit was absoluut geen pretje want het was pikdonker en je moet allerlei rotsen af om überhaupt beneden te komen. Maar al met al kan ik zeggen dat ik lionshead geklommen heb met als resultaat erg veel spierpijn vandaag, zo erg dat ik nauwelijks kan lopen haha.
Leuk dat jullie dit allemaal lezen!!
Ik zet er snel weer wat op want deze week is ook weer erg vol ingepland en de tijd vliegt voorbij.
Dikke kus en knuffel voor jullie in Nederland.
Liefs Kirsten
Sorry voor het lange wachten maar hier komt dan eindelijk een nieuw verslag.
Ondertussen zijn we alweer 1,5 week verder en heb ik zoveel te vertellen dus zet jullie schrap voor een nieuw lees avontuur.
Afgelopen maandag ben ik begonnen aan me project we werden om 08.30 opgehaald en zijn toen naar het ziekenhuis gebracht waar we rondgeleid zijn door het personeel. Het ziekenhuis waar we in werken is een herstel ziekenhuis, kinderen komen naar ons toe vanuit een groter ziekenhuis waar ze dan 'te goed voor zijn' of uit een thuissituatie waar ouders het niet meer onder controle hadden. Je hebt 2 units: 1 unit is voor kinderen onder de 1,5 jaar gemengd met 4 aparte kamers neonatologie baby's. Dan heb je unit 2 waar kinderen liggen van 2-6 jaar jaar met 5 bedden voor gehandicapten kinderen en nog 8 bedden voor de kinderen die palliatief/terminaal zijn. De eerste 3 dagen waren echt wennen, hun manier van werken, het gebruik van materialen, de omgang met de kinderen was echt schrikwekkend om te zien. Elke dag wissel je van unit dus de ene dag sta ik op de baby unit en de andere dag op de oudere unit. Als ik op de baby unit sta is het voornamelijk met ze knuffelen, het leren zitten, kruipen, lopen en het voeden. Op de oudere unit halen we ze s'ochtends van de zaal en nemen we ze mee naar school (een apart lokaal dat ingericht als 'school'), hier kunnen ze dan spelen met het spoelgoed dat er is of ze gaan een voor een het klasje in waar wij dan met ze rekenen, schrijven, puzzelen, tekenen zodat dit ook op niveau komt. Veel van de kinderen lopen erg achterop niveau voor hun leeftijd. Want als wij als vrijwilligers er niet zijn komen de kinderen nauwelijks hun bed uit omdat de tijd en het personeel daar niet voor is. Op donderdag en vrijdag zijn we s'middags met de kinderen buiten wezen spelen en wat genieten ze daar van zo mooi om te zien. Dat doet je als mens goed om te zien dat ze zo kunnen op bloeien van een knuffel of gewoon aandacht die ze anders niet krijgen.
Donderdagavond ben ik met 20 vrijwilligers wezen eten bij mama africa ,dit is een echt zuid afrikaans restaurant waar je de meest exotische gerechten kan eten. Ik heb die avond struisvogel geprobeerd en ik kan jullie zeggen het smaakte er goed! vrijdagavond hebben we hier thuis geborreld met zijn alle wat erg gezellig was.
Zaterdag ben ik met 2 kamergenoten naar 'waterfront' geweest dit is een winkelcentrum aan de haven waar ook allemaal eet kraampjes zijn en hier kun je alles maar eten wat je wilt. Van sushi tot Braziliaans echt noem het op en ze hebben het. S' middags zijn we naar het strand in campsbay geweest en hebben daar op het gelegen want het was hier 26 graden en dan is de zon erg sterk.
Zondagochtend zijn we naar de kerk geweest, de chauffeur vertelde ons dat deze kerk een gospel choir had. Dus wij met 5 man op naar de kerkdienst van 10.30, eenmaal aangekomen was het niet eens een echte kerk maar een gebouw met een zaal wat een kerk moest voorstellen. Na navraag te hebben gedaan bleek het totaal geen gospel choir te zijn maar meer een band die kerkliederen zingt wat gevolgd zou worden door een dienst. Oftewel het was goed om er te zijn maar niet wat we er van verwacht hadden. Zondagmiddag zijn we met de taxi naar signal hill gereden waar de rest van de vrijwilligers zouden zien en de 2 gidsen met hun zouden we lionshead gaan beklimmen om de zonsondergang en volle maan te zien. De klim omhoog duurde alleen al 2 uur dit omdat er zoveel mensen waren die hetzelfde idee hadden. Ik heb het niet helemaal tot aan de top gehaald maar ben al erg trots op mezelf dat ik zover gekomen ben haha! We hebben tijdens een zonsondergang gegeten met zijn alle en zijn toen weer naar beneden gegaan, dit was absoluut geen pretje want het was pikdonker en je moet allerlei rotsen af om überhaupt beneden te komen. Maar al met al kan ik zeggen dat ik lionshead geklommen heb met als resultaat erg veel spierpijn vandaag, zo erg dat ik nauwelijks kan lopen haha.
Leuk dat jullie dit allemaal lezen!!
Ik zet er snel weer wat op want deze week is ook weer erg vol ingepland en de tijd vliegt voorbij.
Dikke kus en knuffel voor jullie in Nederland.
Liefs Kirsten
-
11 Augustus 2014 - 23:08
Annejose:
Ha Kirsten,
Wat heb je al een hoop gedaan. Heel leuk zeg.
Het is bijna niet voor te stellen dat zonder de vrijwilligers er nauwelijks iets met de kinderen wordt gedaan. Iets simpels als even naar buiten is voor de kinderen dus speciaal.. goed werk van jullie..
Veel plezier nog.
Groetjes, Annejose -
11 Augustus 2014 - 23:26
Arnique:
Wat ben ik trots op jou! -
11 Augustus 2014 - 23:36
Rob Fogteloo:
Ha dochterlief een heel avontuur, blijft leuk
om te lezen! Je maakt wat mee daar knap
hoor dat je zo een eind gekomen bent
op de berg erg trots -
12 Augustus 2014 - 12:38
Nettie:
Wat maak jij veel mee, Kirsten!
Het zal wel veel indruk maken, zoals de kindjes eraan toe zijn. Je doet super goed werk hoor!
Suc6 nog de komende weken. Lieve groeten van ons -
12 Augustus 2014 - 16:56
Mirjam Lamers:
Hoi lief nichtje, wat een leuk en mooi reisverslag heb je geschreven.
Je maakt erg veel mee en ook de foto's zijn de moeite waard.
Lijkt me erg zwaar om toch met deze kindjes te werken, je geeft ze wat je kunt geven maar je zou zo veel meer voor ze willen doen.
Maar gelukkig alle beetjes helpen, dus wees vooral trots op jezelf dat je daar bent en dit werkt doet.
Je wordt er altijd een beter mens van, daar geloof ik heilig in.
Het lijkt Jessica ook ontzettend mooi en dankbaar om dit te gaan doen ( misschien een keer samen ).
Lieverd pas goed op jezelf en geniet ook van je verblijf daar.
Zijn super trots op je.
Dikke kus van ons allemaal.
-
12 Augustus 2014 - 18:52
Oma & Oma:
Lieve Kirsten, bedankt voor je reisverslag en foto's wat maak jij wat mee en allemaal zo positief . Wij
kunnen ons voorstellen dat het in het begin wennen was, daarnaast doe jij ook nog veel leuke dingen
samen met jouw collega's. Hoe is met de warmte, goed om te werken of is er airco, is het werk iets om
later nog een keer te gaan of is één keer genoeg.
Wij genieten van jouw verslagen en leven erg met jou mee, tot het volgende bericht.
Veel liefs en toi toi. Oma en opa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
